مبانی نظری وپیشینه تحقیق رادیو، طنز و شوخ‌طبعی در رسانه - دانلود رایگان
دانلود رایگان
دانلود رایگان مبانی نظری وپیشینه تحقیق رادیو، طنز و شوخ‌طبعی در رسانهمبانی نظری و پیشینه تحقیق رادیو، طنز و شوخ‌طبعی در رسانه
دارای 31 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.
توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع :انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل:WORD و قابل ویرایش با فرمت doc
بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::
2ـ1ـ مقدمه
2ـ2ـ رادیو
رادیو در ایران
توسعۀ رادیو در ایران
اهداف و تشكیلات رادیو
صدای جمهوری اسلامی ایران
2ـ2ـ1ـ رادیو در رقابت با تلویزیون
2ـ2ـ2ـ مطالعات رادیو
2ـ2ـ2ـ1ـ رادیو در نظام رسمی ایران
2ـ2ـ2ـ2ـ رادیو پیام
دیدگاه مدیریتی
2ـ2ـ3ـ حوزۀ تولید رادیویی
2ـ3ـ چهارچوب نظری
2ـ3ـ1ـ حوزۀ دریافت پیام
نظریۀ دریافت
رمزگشایی مخاطب
2ـ3ـ2ـ تبلیغات و اقناع
2ـ4ـ طنز و شوخ‌طبعی در رسانه
2ـ4ـ1ـ شوخ‌طبعی و انواع آن
فکاهه (Humour)
مطایبه (Wit)
لطیفه (Joke/anecdote)
نکته (Epigram)
هزل (Facetiae)
هجو (Lampoon)
طنز (Satire)
2ـ4ـ2ـ شوخ‌طبعی در رادیو
منابع و مآخذ
الف- کتابها
ب- پایاننامهها
فصل دوم
مفاهیم و چهارچوب نظری تحقیق
2ـ1ـ مقدمه
مطالعات رادیویی به‌دلیل قدمت رادیو سن‌وسال دارد، اما به پیرمردی ضعیف می‌ماند! مطالعات رادیویی در کشور ما به دو دورۀ گسسته تقسیم میشود: دورۀ نخست، دوران ترجمه‌های قلیلیست که اهالی ارتباطات از متنهای مربوط به رادیو در تحقیقات غربی در دهه‌های قبلی کردهاند و سپس دورهای که از اوایل دهۀ نود شمسی به‌اهتمام مرکز تحقیق و توسعۀ صدا، به‌عنوان ناشر رادیو انحصاری صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، همراه با انتشارات سروش تألیفها و ترجمه‌های جدید دربارۀ رادیو منتشر شده است.
البته عجیب هم نیست؛ وقتی فقط نهادی حکومتی رادیو و تلویزیون را در انحصار دارد، تنها خود او متولی اصلی انتشار مطالعات این دو رسانه است. اگرچه جای پرسش است که چرا محافل دانشگاهی ما اصولاً با وجود تأثیر انکارناپذیر و فاصلۀ زیاد این دو رسانه با دیگر رسانهها، از نظر گسترۀ مخاطب، چندان به این امر اهتمام نورزیدهاند.
از همین‌رو نظریات مربوط به رادیو چندان نظریات و تجربیات گستردهای نیست؛ چه رسد به تبلیغات در رادیو و، مهم‌تر و فقیرتر از آنها، طنز در رادیو.
2ـ2ـ رادیو
در سال 1860 میلادی جیمز كلارك ماكس‌دل، فیزیك‌دان و ریاضی‌دان اسكاتلندی، تئوری امواج الكترومغناطیسی را برای اولین بار عرضه كرد.
در سال 1887 هنریشن هرتز، مهندس و فیزیك‌دان آلمانی، نظریۀ ماكس‌دل را تأیید کرد. او موفق شد از نوسانات الكترونیكی برای انتقال امواج از محلی به محل دیگر بدون سیم استفاده كند. وی برای اولین بار موفق شد امواج رادیویی را در آزمایشگاه تولید كند. نام «هرتز» به‌صورت واژه‌ای بین‌المللی برای بیان فركانس‌های رادیویی به‌كار می‌رود. پس از او برانلی فرانسوی در سال 1890 آزمایش‌هایی در این زمینه انجام داد و بالأخره دانشمندی روسی به‌نام الكساندر پوپوف موجی را با دستگاهی كه شبیه دستگاه هرتز و برانلی بود اختراع کرد و آنتن را به‌وجود آورد و به‌این صورت دستگاه تلگراف مرس ایجاد نمود. در مارس 1896 پوپوف اولین پیغام تلگرافی را به مسافت 250 متری فرستاد.
اولین كسی كه متوجه شد می‌توان از بی‌سیم به‌عنوان وسیلۀ ارتباطی استفاده کرد، ماركونی ایتالیایی بود كه بعدها به‌نام مخترع رادیو معروف شد. وی در سال 1895 اولین خبر رادیویی خود را به‌وسیلۀ بی‌سیم به فاصلۀ 3 كیلومتری فرستاد.
در ژوئن سال 1896 در لندن اولین ایستگاه تلگرافی بدون سیم به‌كمك امواج الكترونیكی نمایش داده شد.
در سال 1897 به ایتالیا برگشت و ارتباطی بی‌سیم بین دو كشتی جنگی در مسافت 12 كیلومتری ایجاد کرد و بالأخره در سال 1901 در تكمیل اختراع خود موفق شد علائم بی‌سیم را از یك طرف اقیانوس اطلس، یعنی از شهر پلدو در انگلستان، به آن طرف اقیانوس اطلس، شهر سن‌ژان امریكا، بفرستد.
مردم از اختراع ماركونی چنان به‌شور و هیجان آمده بودند كه خواستار پخش صدای انسان از رادیو شدند، اما چون لامپ‌های رادیو ضعیف بود، سازندگان رادیو باید فكر بهتری می‌كردند. به‌همین منظور در سال 1906 فیزیك‌دان امریكایی به‌نام دو فورست لامپ سه الكترونی را اختراع كرد كه برای رادیو الكتریسیته قابل استفاده بود. بعد از آن روبرت فون‌لیئن موفق شد لامپ‌های قوی بسازد. این لامپ‌ها تحو‌لی بزرگ در زمینۀ دستگاه‌های الكترونیكی به‌وجود آوردند.
در سال 1910 برای اولین‌بار صدای موسیقی و آواز اپرای متروپولتین-نیویورك در سراسر امریكای شمالی شنیده شد.
در سال 1913 جمعی از دانشمندان سعی كردند صدای موسیقی در تمام نقاط جهان شنیده شود، ولی جنگ جهانی اول زحمات آنها را بی‌نتیجه گذاشت.
احتیاجات نظامی در دوران جنگ استفاده از بی‌سیم را گسترش داد و در تاریخ 11 نوامبر سال 1918 تلگراف بی‌سیم خبر پایان جنگ را به همۀ جهانیان اعلام کرد.
تاریخ شروع بهره‌برداری عمومی از رادیو سال 1920 است.
اولین دستگاه‌های پخش منظم رادیویی در سال 1920 در انگلستان به‌كار افتاد و در سال 1926 اولین كنفرانس بین‌المللی رادیویی با شركت 27 كشور جهان در برلین برپا شد و آیین‌نامۀ مقررات ارتباطات رادیویی به‌تصویب رسید.
رشد فزایندۀ رادیو و مخاطبانش آن را رسانه‌ای جمعی و فراگیر نمود. ارزانی بهای رادیوهای ترانزیستوری نیز به پیشرفت این رسانه در كشورهای توسعه‌نیافته كمك كرد.
در حال حاضر در دنیا تقریباً یك میلیارد گیرندۀ رادیویی وجود دارد؛ یعنی برای هر چهار نفر یك گیرنده رادیویی موجود است.
رادیو در ایران
در سال 1303 هجری شمسی (1924 م) وزارت جنگ مقدمات استفاده از بی‌سیم را فراهم نمود. در سال 1305 بی‌سیم وارد ایران گردید. از سال 1311 مؤسسات بی‌سیم توسعه پیدا كردند كه نهایتاً به ایجاد رادیو منتهی شد.